Of ik al een ‘Argentijnse steak’ aan de haak heb geslagen…? Sinds ik in Argentina rondhobbel komt deze vraag zo nu en dan vanuit Nedeland ingevlogen. Briljant gevonden overigens. Maar: nee. De lekkerste vond ik op mijn bord, op een bedje van sla en in het gezelschap van een overherheerlijke vino tinto. Que vida! Kan het niet vaak genoeg zeggen. Maar zucht, wat een leventje ook hier weer, in Argentina. Ja, het reizen bevalt. Goed!
No worries. Heerlijk! Vandaag bedenken wat ik morgen ga doen. Niet te veel vooruit plannen en elke dag genieten van de dingen die op mijn pad komen. Het enige waar ik me hier zo’n beetje druk over hoef te maken is of mijn kleding na iedere wasbeurt weer een stukje is gekrompen of dat ik het toch zelf ben die weer een tikkeltje is ‘gegroeid’…
Hoewel Argentinië wat constanter reizen is dan bijvoorbeeld Bolivia, is geen dag hetzelfde. De ene plaats is leuker en mooier dan de ander. Met nieuwe indrukken, nieuwe uitzichten en nieuwe mensen. Al heb ik in Argentina wel één constante factor: Peter, mijn 21 jarige ‘reisbroertje’ uit Utrecht. We hadden vanaf Salar de Uyuni dezelfde route in gedachten. Dus we besloten om kerst en oud & nieuw buddies te worden.
Over de grens
De Boliviaanse invloeden zijn nog duidelijk zichtbaar als je de grens over gaat naar Argentina. Had ik in Bolivia nog dikke souvenir stress, kon ik in de eerste paar dorpjes die ik afging in Argentina nog behoorlijk los. Niet heel handig als je vervolgens de helft weer ergens laat slingeren. Maar enfin… het houdt je van de straat zullen we maar zeggen.
Hoe meer je afzakt in het Noorden, des te minder primitief het wordt. Wat mij betreft nog iets te vroeg, maar wel leuk om te zien! Vanuit Vilason hebben we (Peter, ik en het Franse koppel Axel en Marion) een bus gepakt naar dorpje numero 1: Humahuaca. Hier maakten we gelijk kennis met het bijzondere berglandschap van Argentinie.
Asado
Volgende stop was Tilcara, een uurtje verder met de bus. Een wat toeristischer dorpje dat iets meer bruiste. Omdat het al dag 2 in Argentina was, konden we hier natuurlijk niet anders dan een flink stuk vlees halen (tira) en rode wijn. Oke, het regende dus moesten we het doen met de oven, maar onze eerste wannabe asado (BBQ) was een feit!! Mmmmm…
Langzaam verder afzakkend in zuiderlijke richting kwamen we in eerste grote stad Salta terecht. Hier troffen we onze fietsvriend Steven (hij fietste en buste vanaf Sucre een beetje dezelfde route als ik) weer!
Si el vino viene, viene la vida
‘Als de wijn komt, komt het leven’, een van meest interessante wijsheden die ik heb opgedaan in Argentinië haha! In een knus hostelletje in Cafayate, een dorpje waar de wijnstreek zo’n beetje begint als je vanuit het Noorden Argentinië binnenvalt. En omdat in dit hostel gratis vino tinto werd geschonken (hoe geniaal?!) moest dat natuurlijk gelijk maar in de praktijk worden gebracht… 😉
3 sterren voor nop
Terwijl Peter en ik (het Franse koppel hadden we achter ons gelaten in Salta) na aankomst het dorp afstruinden naar iets wat leek op een lunch, raakten we aan de praat met wat lokale señores. Ze nodigden ons uit om wijn me hen te drinken en zelfgemaakte hamburgers te eten. Drie uur verder vroeg de man die het meest op zijn praatstoel zat of wij in zijn hotel wilden overnachten. Hoewel het hostel heel leuk was konden we hier gewoon geen nee op zeggen.
Dus wij gingen de volgende dag in onze kloffies met onze backpacks op de rug op zoek naar het hotel een paar straten verderop. Bleek het een superdeluxe 3 sterren hotel met zwembad, uitgebreid ontbijtbuffet en mega kingsize bedden! We mochten absoluut niet betalen en zelfs nog een nachtje extra blijven. Daar moest op geproost met een mooie Torrentes (dé vino blanco van een bodega om de hoek) en verse geitkaas van de geitenboerderij die we hadden bezocht. Que vida…!
Mendoza: wijn, wijn, wijn
Via Tucuman vervolgde mijn weg (weer heel even alleen) verder naar Mendoza. Zo’n 18 uur in de nachtbus verder richting het zuiden. Een gezellige stad middenin de gelijknamige wijnstreek (check je wijnvoorraad, zo’n 70% van de Argentijnse wijnproductie komt uit Mendoza). Mijn dagen hier bestonden voornamelijk uit wijn: bodega-hoppen, fietsens langs de wijngaarden, wijn proeven, stappen, wijn drinken (was weer gratis in dit hostel). En dat met een aantal superleuke chilenen, portugezen en brasileros van het hostel. Kan niet anders zeggen dat het een gezellige bedoeling was in Mendoza!
To Chili or not to Chili
Op de laatste dag heb ik nog een poging gewaagd om de grens met Chili over te steken. Voor dollars (die kan je tegen een heel voordelige koers omwisselen in Argentijnse Pesos), mooie uitzichten en natuurlijk een stempeltje! Peter kende 2 Franse chicas die voor een dag een auto hadden gehuurd om heen en weer te reizen. Eenmaal onderweg bleek het te koud om de auto uit te gaan, werd het te gevaarlijk toen het ging sneeuwen en mochten we de grens niet over met de huurauto. Een dag voor niks in de auto gezeten. Dag dollars, dag buenas vistas, dag stempel… Maar ach, wel een witte pre-kerst meegemaakt 😉
Kerstdiner onder de sterrenhemel
Na Mendoza ging ik (nu weer) samen met Peter richting het oosten. Cordoba stond op het menu, de een na grootste stad van Argentina. Normaal gesproken een bruisende studentenstad, maar vanwege de kerst- en zomervakantie een beetje kalmpjes. Het hoogtepunt hier was dan ook het kersdiner in 30 graden onder de sterrenhemel op het dakterras. Hadden wij ff mazzel dat we een stel culinaire hoogstandjes (lees: kookgrage Fransen) hadden ontmoet die maar al te graag een meergangendiner in elkaar wilden fritsen. Dan wil ik best assisteren 😉
Couchsurfen in Rosario
Voordat we Buenos Aires onveilig gingen maken met oud en nieuw, wilde ik eerst nog langs het leuke Rosario. Ongeveer 4 uur er vandaan. Ik was namelijk uitgenodigd door Pato, de Argentijnse chica die ik had ontmoet in Tupiza (Bolivia). Mijn eerste couchsurf-expierience was een feit. Check!
Nouja, ze stond er vervolgens zelf op om op de couch te crashen en ik in haar bed. Zo lief! En dat zijn de meeste Argentinos heb ik gemerkt de afgelopen weken. Ontzettend vriendelijk, behulpzaam en geinteresseerd. Mensen beginnen soms zomaar een praatje en helpen gelijk als je met een kaart in je handen staat. Ook Pato en Silvina (een vriendin van haar) namen ons gelijk 1,5 dag mee op sleeptouw in Rosario en waren super gezellig.
Skydivend het jaar uit
Natuurlijk moest het jaar goed worden afgesloten. Met een skydive. Wel zo toepasselijk dacht ik zo. Hoewel het landschap eigenlijk precies hetzelfde was als in Nederland (hoe bizar!) was het weer supergaaf om te doen.
Terwijl de dagen hier steeds sneller weg lijken te tikken komt het einde al akelig dichtbij. Gelukkig ben ik net aangekomen in mijn favo land, en tegelijkertijd eindbestemming: Brasil! Sooo good to be back!! Love it already 😀
Besitos!! Xx
Anouk On Tour 