Horseshoe Bend

Balanceren op het randje van de afgrond. Het begint te wennen. En het wordt dus ook steeds minder eng. Terwijl mijn ouders juist steeds sneller beginnen te piepen zodra ik weer een stapje verder richting de rand zet. Want echt, staat bijna nergens een hekje om een beetje waaghals tegen te houden. Je kan het hier dus zo spannend maken als je zelf wilt… 🙂

Zie hier wat ‘spannende’ kiekjes:

Grand Canyon

Horseshoe Bend – Page

Dead Horse Point

En hier een foto van mijn vader die ook heel graag wilde poseren 😛

Grand Canyon

(en ja, ik heb toestemming om deze te plaatsen)

Een paar dagen terug zagen we de Horseshoe Bend, bij Page (zie hierboven). Tot nu toe toch wel een van de mooiste dingen die ik heb gezien de afgelopen twee weken!

Kodakmomentjes
Dezelfde dag zagen we ook de Antelope Canyon. Mooi, en vooral hilarisch. Onze gids startte de rondleiding niet met een uitleg over het ontstaan van de Canyon. Nee, hij dreunde de camerainstellingen op voor het mooiste effect: camera op stand P, niet flitsen, ISO op 800, etc. ‘Everybody ready?’ Vervolgens kregen we gerichte instructies om in sneltreinvaart de mooiste kiekjes te maken.

Antelope Canyon

Nog net niet tot op de coordinaten nauwkeurig vertelde hij hoe je moest staan en waarop je je camera moest richten. Heerlijk dit, iedereen exact dezelfde foto’s in het fotoalbum! Maar he, mooi dat ze zijn! 😉

Antelope Canyon – Deze plaat heeft ook op de voorkant van het National Geographic Magazine gestaan 😉

Dead horse point
Afgelopen donderdag hebben we gehiked naar Dead Horse Point. Na zo’n drie uur klimmen en een mooie zonsondergang vonden wij het wel gezegend. Liften dus! Maar uitgerekend nu komt de kleinste auto aanzetten die we tot nu toe hebben gezien in de USA, met twee chineesjes erin. Ze waren zo lief om ons af te zetten bij het Visitor Centre van het park waar onze auto stond geparkeerd!

Uitzicht vanaf Dead Horse Point

DgfsA.. < oké, het is donker en we zitten in de auto en zojuist – as we speak – staan we oog in oog met een ree die op z’n ontzettende dooie akker de weg over stak. Vol in de remmen dus! Alle rommel die bij mij op de achterbank lag ligt nu zo’n beetje op het dashboard haha! Ik heb er nog knikkende knietjes van..

Enfin… We racen hier wat af. Er is zoveel te zien, en stiekem willen we eigenlijk niks missen. We verbazen ons hier nog iedere dag over de ‘beauty’ van dit land. Want echt: ieder uur kan het weer compleet anders zijn. Denk je dat je het mooiste wel hebt gezien, maar dan blijkt het volgende uitzicht is nog beter. Wat wij bijvoorbeeld afgelopen dagen voor onze kiezen kregen: